ΠΟΙΗΜΑΤΑ 66 φράσεις δυομισι χιλιάδων χρόνων
Ο ΜΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
Μίδας, βασιλιάς των Φρυγών
Πάμπλουτος και φίλος του μαντείου των Δελφών.
Στο θεό Απόλλωνα δε δίνει την πρωτιά
Κι αυτός τον καταράστηκε να ?χει γαϊδάρου αυτιά.
Για το κακό που έπαθε.. να σας πω εγώ θέλω
Έτσι κι αυτός εμπνεύστηκε το φρυγικό καπέλο.
Με τέτοιο στέμμα.....μπόρεσε να κρύψει το κακό του
Από μια καλαμιά όμως βρήκε το δάσκαλό του.
Μεγάλη η αγάπη του για του χρυσού τη χάρη
Και ζήτησε απ? το Διόνυσο χρυσό με το κουτάλι.
Ό,τι άγγιζε ήθελε να γίνεται χρυσός
Που να ?ξερε ο άμοιρος θα ?μενε νηστικός.
Κάποια στιγμή κατάλαβε της απληστίας τα λάθη
Γιατί και το στομάχι του δε χώνευε χρυσάφι.
Παρακαλεί το Διόνυσο να πάρει την ευχή του
Να γίνει πάλι όπως πριν...... αυτός και η ζωή του.
Θ. Σ., Ε΄τάξη
Ο ΜΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
Ο Μίδας ήταν των Φρύγων βασιλιάς
Άνθρωπος πάμπλουτος που τον έτρεμε ο ντουνιάς.
Γνωριμία έπιασε με το μαντείο των Δελφών
Και ήταν πρώτος στον πίνακα των δωρητών και των ανακαινιστών
Φίλος στενός του δελφικού ιερατείου
Δεν τα πήγαινε όμως καλά με τον αφέντη του Μαντείου
Κάποτε αδίκησε τον Απόλλωνα σε αγώνες μουσικής
όπου ο Μίδας ήταν κριτής.
Σε άλλον έδωσε την πρωτιά
Και ο Θεός τον καταράστηκε να έχει γαϊδάρου αυτιά
Εμπνεύστηκε το φρυγικό πηλό
Να κρύψει τα αυτιά του είχε σκοπό.
Έτσι έκρυψε αυτό το μυστικό
Και γλίτωσε τον περίγελο από τον κόσμο τον φρυγικό.
Όμως αδύνατον ήταν να μη μαθευτεί
Ακόμα κι ο κουρέας μπορούσε να το πει
Που μόλις κατάλαβε του βασιλιά το μυστικό
Τον έπιασε γέλιο μανιακό
Ο Μίδας τον απείλησε πως θα τον αποκεφαλίσει
Αν το μυστικό του ξεστομίσει.
Με τη μοίρα του τα έβαλε κι αν κάποια λέξη ξέφευγε
Το θάνατο θα έβρισκε
Πάνω στην απόγνωσή του έτρεξε
Και λάκκο στο χωράφι έσκαψε.
Εκεί έθαψε το μυστικό, το σκέπασε με χώμα μπόλικο.
Η γη το μυστικό το διέδωσε παντού
Και το κεφάλι του κουρέα βρέθηκε αλλού.
Τώρα όλοι μάθανε το νέο
Κι όλοι γελάγανε με το βασιλιά τους το θαρραλέο.
Ο ΜΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
Κάποτε το Διόνυσο πλουσιοπάροχα φιλοξένησε
Κι ο Διόνυσος με χαρά του το ανταπέδωσε.
Ζήτα μου ό,τι θες, λέει ο Διόνυσος, στο δωρίζω
Κι ο Μίδας απαντά: χρυσός να γίνεται ό,τι αγγίζω.
Ο Μίδας χάρηκε τόσο πολύ, έτρεχε αγγίζοντας εδώ κι εκεί
Ώσπου μετέτρεψε σε χρυσό όλη την αυλή
Τα πάντα όλα έγιναν σιγά σιγά με χρυσό
Και δεν υπήρχε κανένα ποτήρι να πιεις νερό
Ήρθε και του φαγητού η ώρα
Μόλις το άγγιξε έγινε χρυσός και τι θα κάνει τώρα;
Η κόρη του η αγαπητή χρυσό άγαλμα έγινε κι αυτή
Ο Μίδας τότε έπεσε σε απελπισία
Παρακαλούσε το Διόνυσο να ξαναβρεί την ησυχία
Και ο Θεός του λαλεί:
στου Πακτωλού τα νερά να πλυθεί
Κι όλα έγιναν όπως παλιά
Κι ο Μίδας έβαλε μυαλά!!
Β. Π., Ε΄τάξη
«Η ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ»
Πύρρος μεγάλος στρατηγός
Έξυπνος, άξιος και τρανός.
Συνεχιστής του Αλεξάνδρου
Έγινε βασιλιάς κι αυτός.
Όνειρό του μόνιμο
Τον κόσμο να κυβερνήσει
Γι? αυτό κι έκανε αρχή
Με πόλεμο στη Δύση.
Τα στρατόπεδα χωρίστηκαν
Η μάχη ήταν σφοδρή
Ο Πύρρος μας ενίκησε
Αλλά η νίκη ήταν πικρή.
Τότε ο Πύρρος συλλογίστηκε
Κι είπε μια φράση με αξία.
Κι ο χρόνος τον δικαίωσε
Και έμεινε στην ιστορία.
Θ.Σ., Ε΄τάξη
«Η ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ»
Της Ηπείρου βασιλιάς
Πύρρος τ? όνομά του
Ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος
Κοσμοκράτορας τ? όραμά του.
Σπουδαίος, ορμητικός στρατηγός
Με μόρφωση πολλή
«έργων υπομνήματα» το σύγγραμμά του
Το μελετούν σε Δύση κι Ανατολή.
Να κατακτήσει θέλει
Ρώμη και Καρχηδόνα
Και ευκαιρία βρίσκει
Στου Τάραντα τον αγώνα.
Με τον Πύρρο στρατηγό
Ηπειρώτες, Θεσσαλοί και Μακεδόνες
Αγώνα πεισματώδη δίνουν
Σε ξένο έδαφος μακρινό.
«Κερδίσαμε νίκη λαμπρή
Μα η φθορά ήταν μεγάλη»
Αξίζει τέτοιον πανηγυρισμό;
Ήταν του Πύρρου το σκεπτικό.
Παρά του στρατηγού την αξία
Δε βασίλεψε σ? εκτεταμένη αυτοκρατορία
Θα μείνει γραμμένη όμως στην ιστορία
«η Πύρρειος νίκη» του ως φράση οικεία.
Στις μέρες μας βρίσκει εφαρμογή
Στον αθλητισμό, στην πολιτική
Στην οικονομία, στην καθημερινή ζωή...
Για να μην πούμε τη φράση αυτή
Χρειάζεται στρατηγική!!
Αναστασία Γκιόκα (1η διδασκαλία, μαζί με τα παιδιά)
ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ
Ο Διογένης γεννήθηκε στη Σινώπη
Μεγάλωσε ως πλούσιος αφού ήταν γιος τραπεζίτη.
Ανακατεμένος με δουλειές του χρήματος
Μη τίμια έμαθε να ζει κι αυτός.
Αλλά κάποια μέρα τον πήρανε χαμπάρι
Και για γλιτώσει «τράβηξε αμπάρι».
Τον Αντισθένη γνώρισε εκεί
Και τον ξεπέρασε σε φήμη και φιλοσοφική.
Με τον Πλάτωνα τα έβαλε
Και στους μαθητές του ακόμα τον προσέβαλε!
Ξαπλωμένος μπροστά σ? ένα πιθάρι
Τον συνάντησε ο Αλέξανδρος ο Μέγας γεμάτος καμάρι.
«Ζήτα μου ό,τι θες» του λέει ο Αλέξανδρος
«αποσκότησόν μου» η απάντηση του Διογένη του αντρός.
Με ένα φανάρι τριγύριζε
Έναν άνθρωπο σωστό ήθελε να αντίκριζε.
Δύσκολο να βρεις άνθρωπο σωστό σε τόσα γένη
Γι? αυτό να κρατάς πάντοτε το φανάρι του Διογένη!!
Β.Π., Ε΄τάξη
Ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ
Σε πολλά πρωτοτυπούσαν οι αρχαίοι τραγωδοί
Ποιητές, σκηνοθέτες κι όλοι οι ηθοποιοί.
Θεωρούσαν το αρχαίο δράμα σχολείο του λαού
Που δίδασκε ποιότητα, προβληματίζοντας το νου.
Μεγάλη διαφορά στο δράμα το πρωταρχικό
Σε σχέση με το σύγχρονο παγκόσμιο-ελληνικό.
Ο πρόγονοί μας έβλεπαν τραγωδίες τρεις
Θέαμα παιδείας, μόρφωσης αλλά και αγωγής.
Τότε η παράσταση κράταγε ολημερίς παιδιά
Και για ν? αντέξουν έτρωγαν πολλά κουκιά βραστά.
Τους ρόλους όλους έπαιζαν άντρες ηθοποιοί
Και φήμη αποκτούσαν ποιητές και χορηγοί.
Φόνοι ποτέ δε γίνονταν τότε επί σκηνής
Άλλο δείγμα ποιότητας, παιδείας και αγωγής.
Σήμερα για συγκίνηση σύγχρονοι θεατρικοί
Βιασμούς, φόνους και γύμνιες ανεβάζουν στη σκηνή.
Θαυμάζουμε και πάλι τους αρχαίους δραματουργούς
Δεν ταύτιζαν μ? ανθρώπους τους ολύμπιους θεούς.
Όταν ο ήρωας έμπλεκε στου έργου την πλοκή
Θεϊκή βοήθεια ερχόταν την κατάλληλη στιγμή.
Σαν θεός που ήτανε πελώριος και ωραίος
Έπρεπε να ?ρθει στη σκηνή εμπνέοντας το δέος.
Στεκότανε κι αυτός στο πάνω μέρος της σκηνής
Κι αυτό ήτανε τέχνασμα μεγάλης μηχανής!!!
Θ. Σ., Ε΄τάξη
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
Οι αρχαίοι την πρωτόπλαστη την είπανε Πανδώρα
Γιατί πάνω της συγκέντρωνε όλα τα ωραία δώρα.
Την έφτιαξε ο Ήφαιστος με χώμα και νερό
Ο Δίας την παρήγγειλε για σχέδιο κακό.
Ο Προμηθέας έκλεψε γελώντας τη φωτιά
Κι ο Δίας του εμίλησε για ερχόμενα δεινά.
Διέταξε να στολίσουνε την κόρη με ομορφιά
Τέχνες, χρυσό, αρώματα κι όλα τα καλά.
Ο Επιμηθέας θαμπώθηκε από την ομορφιά της
Την πήρε για γυναίκα του μαζί με τα καλά της.
Τη συμβουλή αγνόησε δώρα να μη δεχτεί
Ο Προμηθέας του εξήγησε, το Δία να φοβηθεί.
Πριν το γάμο οι άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά
Δίχως μίση, βάσανα, πόνους, θανατικά.
Μετά το γάμο άρχισαν όλα τα κακά
Και να πως έγινε η αρχή γι? αυτή τη συμφορά:
Ο Προμηθέας από τους Σάτυρους πήρε ένα πιθάρι
Στον αδερφό του το ΄δωσε άλλος να μην το πάρει.
Με αρρώστειες, δαιμόνια, μίση γεμισμένο
Γι? αυτό έπρεπε να? ταν πολύ καλά κλεισμένο.
Ο Επιμηθέας έφυγε ήσυχος για δουλειά
Κι άφησε τον πίθο στης καλής του τη ματιά.
Την ησυχία της έχασε αμέσως η Πανδώρα
Ξεσφράγισε τον πίθο και βγήκανε τα δώρα.
Το πιθάρι κουμπώνει την τελευταία στιγμή
Η ελπίδα μένει μέσα παρηγοριά στη γη.
Να λοιπόν που οφείλονται τα ανθρώπινα δεινά
Στην πρώτη θνητή γυναίκα, την Πανδώρα βρε παιδιά!!!!
Θ. Σ., Ε΄τάξη
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ
Ο Εφιάλτης ο πιο γνωστός προδότης
Δε θύμιζε καθόλου Έλληνα πατριώτη.
Όταν ο Λεωνίδας με 300 πολεμούσε
Ο Εφιάλτης για χρυσό, την πατρίδα του πουλούσε.
Και όταν ο Ξέρξης νικήθηκε
Όλη η χώρα τον αποκήρυξε.
Έφυγε για τη Θεσσαλία
Κι έδειξε έτσι μεγάλη δειλία
Μετά από χρόνια
Ξανακατέβηκε στα παλιά του αλώνια.
Στη Στερεά Ελλάδα σκοτώνεται
Κι όλη η Ελλάδα με ένα «Ζήτω» ενώνεται.
Δυστυχώς στην ιστορία έχουν περάσει πολλοί προδότες
Που πρόδωσαν μεγάλους πατριώτες.
Γι? αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή
Να είναι ο Εφιάλτης παράδειγμα προς αποφυγή.
Β. Π., Β. Λ., Α. Γ.
Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ
Ο Αχιλλέας ο σπουδαίος
Μεγάλος ήρωας αρχαίος
Γιος του Πηλέα
με πνεύμα ελληνικό και καρδιά θαρραλέα.
Μητέρα είχε τη Θέτιδα
Νηρηίδα γνωστή
Αθάνατο ήθελε το γιο της
Μας στης Στύγας τα νερά
Η φτέρνα έμεινε «στεγνή».
Ο Αχιλλέας στην Τροία επολέμησε
Και ποτέ δεν έχασε
Ο Όμηρος τον εξυμνούσε
Στη σπουδαία Ιλιάδα του
Ιδιαίτερα τον ετιμούσε.
Τον Έκτορα εσκότωσε
Κι όλοι φοβούνταν τώρα
Πως την Τροία θα εκυρίευε
Μέσα σε λίγη ώρα.
Μα η μοίρα άλλα είχε κανονίσει
Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.
Στη φτέρνα τον βρίσκει
Του Πάρη το βέλος
Άδικη μοίρα!! Ήρθε το τέλος!!
Β. Π.ς, Β. Λ., Α. Γ.